Tańce lubelskie

Program obejmujący tańce i śpiewy Lubelszczyzny, mazurki, polki i walczyki.
Choreografia: Zofia Marcinek
 

Najbardziej znane tańce Lubelszczyzny to mach, cygan oraz walc. Spośród różnych odmian stroju lubelskiego najbardziej popularnym jest ten z okolic Krzczonowa. Tuż po I-szej wojnie światowej zaczął się on rozpowszechniać poza pierwotnymi granicami swojego zasięgu na tyle, że od tamtej pory można go uznać za reprezentacyjny strój regionu lubelskiego. Strój kobiecy jest bogato zdobiony naszywanymi wielokolorowymi wstążkami i aksamitnymi tasiemkami i koronkami. Typowym elementem jest dodatkowa, krótka spódniczka-fartuszek, namarszczona i ozdobiona w ten sam sposób co spódnica, lecz w innej barwie niż ona. Nakryciem głowy panny jest specyficzny pół-wianek, zakładany na tył głowy, zdobiony zwisającymi na plecy grubymi broszowanymi wstęgami. Niegdyś noszono pięć sznurów korali z dmuchanego szkła, każdy sznur w innym kolorze. W latach powojennych koraliki szklane zaczęto zastępować drewnianymi. Mężczyźni nosili słomiane kapelusze i wełniane czarne kaftany również lub - w okolicach bliższych miastom - czerwone. Na pocz. XX w. wprowadzono oryginalne zdobienia kaftanów i pasów. W materiale wycinano rzędy niewielkich, romboidalnych otworów, tzw. "okienek", pod które podkładano czerwone i zielone wstążki.